Maaike van der Haar is moeder van Gijs (1), singer-songwriter en docent muziek in het voortgezet onderwijs. Ze schrijft hier haar blog over haar dagelijkse beslommeringen, die vaak kleine avontuurtjes blijken te zijn…
Maaike schrijft ook in opdracht, zowel in het Nederlands als in het Engels (Camebridge CPE certificaat behaald) en is in te huren voor het controleren en redigeren van teksten en om sociale media te beheren.
Home Sweet Home:
Dit liedje schreef ik voor de bruiloft van mijn zus. De piano is ingespeeld door Annelies van der Haar. De zang en midi-bewerking is van mijn hand. Het is ook een mooi voorbeeld van hoe ik drums en strijkers kan toevoegen.
Uitroepteken:
Een klein theater-liedje dat ik schreef bij de tekst van Raoul Wilson voor de toneelgroep NoKid.
Gitaar, zang en midi-editing: Maaike van der Haar.
I still do:
Geschreven in opdracht voor een mevrouw die haar man wilde verrassen voor hun jubileum. Ze stuurde me hun verhaal en ik maakte daar dit liedje van. Lead gitaar: Joost Eisses. Basgitaar: Michaël Nieuwenweg. Piano, gitaar en zang: Maaike van der Haar. Gemixt door Dennis Elderman.
Welkom in de wereld, kleine Ruben.
Een liedje voor de geboorte van het zoontje van mijn vrienden Arie en Miranda.
Zang, Ukelele, gitaar, piano en percussie: Maaike van der Haar. Tekst en muziek: Maaike van der Haar
Video ‘between the lines‘
Voor Art Rocks schreef ik dit nummer bij het schilderij ‘Boetserende vrouw’ van Antonio Mancini. Toen ik dit schilderij zag sprak het me niet meteen aan. Ik vond het donker en somber. Nadat ik de informatie over de kunstenaar had gelezen (“De italiaanse schilder Mancini leed aan ernstige depressies, en werd regelmatig opgenomen. (…) n de dikke verflaag is heel zichtbaar een ruitjespatoon te zien. Dit ruitjespatroon gebruikte de kunstnaar om zo goed mogelijk de werkelijkheid ‘il vero’, te schilderen. Hij zette het model achter een raster met evengrote ruitjes als het raster dat hij met draden op het doek heeft gespannen. Door in ieder vakje precies dat te schilderen wat hij in het vakje van het ‘modelraster’ zag, probeerde hij de werkelijkheid zo dicht mogelijk te benaderen.”) begreep ik mijn eerste gevoel bij dit schilderij; deze man had aan ernstige depressies geleden. En het fascineerde me dat hij rasters gebruikte om daarmee de werkelijkheid zo goed mogelijk weer te geven. Ik probeerde me voor te stellen wat hij gevoeld zou kunnen hebben toen hij dit schilderij maakte. Wat dacht hij? Hoe voelde het om zo precies te zijn in zijn werk en daarin alles onder controle te hebben, terwijl hij van binnen ver verwijderd was van wie of wat hij had willen zijn? Wilde hij daarom de werkelijkheid zo dicht mogelijk benaderen? Waren de lijnen die hij gebruikte zijn enige houvast? Mijn liedje gaat over dit alles: mijn interpretatie van de belevingswereld van Antonio Mancini en de lijnen van zijn raster.
Zang, gitaar en midi-editing: Maaike van der Haar. Basgitaar: Michaël Nieuwenweg. Gemixt door Dennis Elderman. Tekst en muziek: Maaike van der Haar
Muziek is voor mij een soort moedertaal, al sinds ik jong was. Als ik als kind muziek hoorde die me raakte, was het alsof de muziek mij begreep, en andersom.
Toen ik met AMV-lessen (algemene muzikale vorming) begon leerde ik noten lezen en bedacht ik mijn eerste melodieën. Na deze AMV-lessen koos ik als instrument de hobo en heb ongeveer 7 jaar hobo-les gehad. Ook speelde ik in een harmonieorkest. Maar toen ik naar het voortgezet onderwijs ging groeide mijn belangstelling voor de popmuziek, en naarmate ik het Engels beter ging beheersen raakte ik ook steeds meer geïnteresseerd in teksten; de combinatie van de juiste woorden met de mooiste melodieën en harmonieën konden me eindeloos fascineren. Wat leek het me fantastisch om de mooie liedjes die ik leerde kennen zelf te kunnen spelen en zingen..! En omdat er een gitaar in huis was ging ik toen ik 12 jaar was aan de slag, met hulp van mijn zus, om akkoorden te leren spelen. Na een tijdje speelde ik mijn favoriete liedjes, en toen ik 14 was schreef ik mijn eerste eigen liedje. In de derde klas speelde ik in mijn eerste bandje, en al gauw wist ik niet beter dan dat ik liedjes schreef en zong; het was een tweede natuur geworden.
Na de middelbare school ging ik aan het conservatorium studeren om docent muziek te worden. Hier leerde ik onder andere de basis van piano spelen. Deze opleiding heb ik in 2004 afgerond aan het Prins Claus Conservatorium te Groningen.
Momenteel ben ik docent muziek en daarnaast schrijf ik nog steeds liedjes. Ik speel als singer/songwriter in het trio May en toen één van mijn liedjes gepubliceerd werd op een Facebookpagina van Moeders voor Moeders kreeg ik een berichtje van een mevrouw die me vroeg of ik wel eens nummers in opdracht schreef. Behalve de liedjes die ik voor de toneelvereniging bij ons op school schreef (met gegeven tekst) had ik dat nog nooit gedaan, maar het leek me een leuke uitdaging. Mijn eerste opdracht was binnen en ik schreef een liedje voor het jubileum van een gelukkig stel (I still do). Ik ontdekte dat ik niet alleen een singer/songwriter ben, maar ook een SONGWRITER. Geef me een opdracht, een verhaal, een gevoel, en ik schrijf een liedje. Ik kan het nummer zelf uitvoeren en opnemen (samen met professionele muzikanten die ik op het conservatorium heb leren kennen) maar ik kan ook een demo opnemen waarmee een andere band zelf aan de slag kan. Deze manier van werken bevalt me, naast het zelf blijven uitvoeren van mijn liedjes, erg goed en ik ben klaar voor meer!
Life is something set to music
I can hear it when I’m sad
There’s a chord in every muscle
Every kiss you ever had
Heather Nova
