Home Sweet Home:
Dit liedje schreef ik voor de bruiloft van mijn zus. De piano is ingespeeld door Annelies van der Haar. De zang en midi-bewerking is van mijn hand. Het is ook een mooi voorbeeld van hoe ik drums en strijkers kan toevoegen.
Uitroepteken:
Een klein theater-liedje dat ik schreef bij de tekst van Raoul Wilson voor de toneelgroep NoKid.
Gitaar, zang en midi-editing: Maaike van der Haar.
I still do:
Geschreven in opdracht voor een mevrouw die haar man wilde verrassen voor hun jubileum. Ze stuurde me hun verhaal en ik maakte daar dit liedje van. Lead gitaar: Joost Eisses. Basgitaar: Michaël Nieuwenweg. Piano, gitaar en zang: Maaike van der Haar. Gemixt door Dennis Elderman.
Welkom in de wereld, kleine Ruben.
Een liedje voor de geboorte van het zoontje van mijn vrienden Arie en Miranda.
Zang, Ukelele, gitaar, piano en percussie: Maaike van der Haar. Tekst en muziek: Maaike van der Haar
Video ‘between the lines‘
Voor Art Rocks schreef ik dit nummer bij het schilderij ‘Boetserende vrouw’ van Antonio Mancini. Toen ik dit schilderij zag sprak het me niet meteen aan. Ik vond het donker en somber. Nadat ik de informatie over de kunstenaar had gelezen (“De italiaanse schilder Mancini leed aan ernstige depressies, en werd regelmatig opgenomen. (…) n de dikke verflaag is heel zichtbaar een ruitjespatoon te zien. Dit ruitjespatroon gebruikte de kunstnaar om zo goed mogelijk de werkelijkheid ‘il vero’, te schilderen. Hij zette het model achter een raster met evengrote ruitjes als het raster dat hij met draden op het doek heeft gespannen. Door in ieder vakje precies dat te schilderen wat hij in het vakje van het ‘modelraster’ zag, probeerde hij de werkelijkheid zo dicht mogelijk te benaderen.”) begreep ik mijn eerste gevoel bij dit schilderij; deze man had aan ernstige depressies geleden. En het fascineerde me dat hij rasters gebruikte om daarmee de werkelijkheid zo goed mogelijk weer te geven. Ik probeerde me voor te stellen wat hij gevoeld zou kunnen hebben toen hij dit schilderij maakte. Wat dacht hij? Hoe voelde het om zo precies te zijn in zijn werk en daarin alles onder controle te hebben, terwijl hij van binnen ver verwijderd was van wie of wat hij had willen zijn? Wilde hij daarom de werkelijkheid zo dicht mogelijk benaderen? Waren de lijnen die hij gebruikte zijn enige houvast? Mijn liedje gaat over dit alles: mijn interpretatie van de belevingswereld van Antonio Mancini en de lijnen van zijn raster.
Zang, gitaar en midi-editing: Maaike van der Haar. Basgitaar: Michaël Nieuwenweg. Gemixt door Dennis Elderman. Tekst en muziek: Maaike van der Haar
